91 ~ Μίκης Θεοδωράκης: Καντάδα στο φεγγαρόφως σε γ' ήχο

Το Αργοστόλι το προσεισμικό ήταν μία καταπληκτική πόλις' ωραιότατη πόλις, διότι οι άνθρωποι εκεί είναι καπεταναίοι οι περισσότεροι, και φροντίζουν πολύ να στέλνουν στον τόπο τους υλικά για να γίνονται καλά σπίτια. Άλλωστε τα σπίτια μας πόσο ήταν πλουτισμένα με ωραία έπιπλα, με πιάνα, με βούτυρα, με μαρμελάδες!…

Αυτό ήταν το Αργοστόλι' έγινε ο σεισμός καταστράφηκαν όλα αυτά. Μεταξύ άλλων υπήρχε και το θέατρο Κέφαλος - το δημοτικό θέατρο, κατ’ εικόνα και ομοίωση των ιταλικών θέατρων, όπως και τα δικά μας τα δημοτικά. Εκεί, λοιπον ήταν η συναυλία που έκανε ο Αττίκ. Επειδή ο πατέρας μου ήταν διευθυντής της Νομαρχίας στην Κεφαλλονιά είχαμε ένα δικό μας θεωρείο πάνω από τη σκηνή. Είχε έρθει λίγος κόσμος' ήταν ένα πιάνο, βγήκε ο Αττίκ κι άρχισε να παίζει και να τραγουδά. Τα χειροκροτήματα ήταν χλιαρά. Ο πατέρας μου ήταν ενθουσιασμένος και όρθιος χειροκροτούσε πάνω από την σκηνή. Στο τέλος υποκλίθηκε ο Αττίκ και είπε "σας ευχαριστώ όλους σας αλλά εσάς ιδιαίτερα σας ευχαριστώ περισσοτέρο".

Βγαίνοντας, συναντώ αυτήν την οπτασία Δεν είχα ιδέα για τίποτα - ούτε για σεξ ούτε για σχέσεις... τίποτα... ήταν ένα συναίσθημα βαθύτατα ερωτικό αλλά άγνωστο σ’ εμένα. Ήταν ένα πλάσμα θεικό με το οποίο ήθελα να είμαι μαζί, γι αυτό είπα του πατέρα μου:
- Μπαμπά είδα μία κυρία με την οποία θέλω να ζήσουμε μαζί
- Είναι δυνατόν να την κρατήσουμε στο σπίτι να ζούμε μαζί;
Εξηγεί ο πατέρας μου, ότι αυτή η κυρία ασφαλώς θα έχει τους δικoύς της:
- Nα ρωτήσουμε τους δικούς της.
Ο πατέρας μου, που του άρεσε πολύ το ωραίο φύλο, ήθελε να δει και τι είναι... Κάποια άλλη φορά, μου λέει:
- Kαλή είναι αυτή, θα εξετάσω το θέμα…

Αυτή, φυσικά, με έβλεπε. Έβλεπε ένα παιδί, ένα παιδί έντεκα ετών να είναι από πίσω της. Το Αργοστόλι ήταν μια μικρή πόλη' πήγαινε στις βιτρίνες, στο πλάι της εγώ, πήγαινε αλλού στο πλάι της εγώ... μια φορά μου 'πε: - τι κάνεις παιδί μου; Οπότε, έμαθα το σπίτι της... είδα το σπίτι της' ήταν πίσω από την Βαλλιάνειο Βιβλιοθήκη. Η Βαλλιάνειος είχε μεγάλη σημασία γιατί και η δική μας Εθνική Βιβλιοθήκη είναι Βαλλιάνειος - αυτός είχε κάνει και μια μικρογραφία στην Kεφαλλονιά, ωραιότατο κτίριο, το οποίο ήταν ακριβώς απέναντι από το σπίτι της. Είχε ένα μεγάλο σπίτι δίπατο, καπετανέικο, και ήταν γυναίκα καπετάνιου. Παρακολούθησα λοιπόν ότι το βράδυ είναι μόνη της και βγαίνει στο παράθυρο... λίγο στο μπαλκόνι χτενίζεται, και μετά πηγαίνει και πλαγιάζει.

Περίμενα, λοιπόν, μία μέρα με φεγγαρόφως και όταν είδα το φεγγαρόφως επήγα απέναντι ακριβώς από την Βαλλιάνειο βιβλιοθήκη, κρύφτηκα πίσω από μία κολώνα και τραγούδησα την "Ωραιότητα της παρθενίας σου". Αυτή το άκουσε... ήταν ανήσυχη... με το φως μαζί ήταν πραγματικά σαν μία νεράιδα... κι εγώ έβγαλα το κεφάλι μου έξω και την είδα... θα είπε ποιος είναι αυτός ο βλάκας ο μικρός που με παρακολουθεί και που τραγουδάει;

[....] και στην Κεφαλονιά ξεκίνησα να κάνω το 'Iσον.

Μίκης Θεοδωράκης (1925)

*Tο κείμενο προέρχεται από απομαγνητοφώνηση
του μεγάλου αφιερώματος της ΝΕΤ στον Μίκη Θεοδωράκη.
Από την εκπομπή της Βίκυς Φλέσσα "Στα άκρα". Είναι από το
1ο μέρος, και προβλήθηκε στις 29 Ιανουαρίου του 2010
* φωτογραφίες: cityofathens.gr, mlahanas.de